จากกรณีที่นายวรยุทธ บุญวงษ์ใส ทนายความชื่อดังตัวแทนของวัดป้อมรามัญ ตำบลสวนพริก อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และชาวบ้านได้เดินทางไปยื่นหนังสือกับศูนย์ดำรงธรรมอำเภอพระนครศรีอยุธยา เพื่อขอให้มีการทำการรังวัดสอบเขตที่ดินที่เป็นที่สาธารณะประโยชน์ทั้ง 4 ทิศรอบวัดป้อมรามัญ   ว่ามีพื้นตรงไหนบ้าง จากตรงไหนถึงตรงไหน  มีความกว้าง  ความยาวเท่าไหร่  เพื่อให้มีการออกหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวง นสล. เพราะในปัจจุบันพื้นที่คลองลำรางสาธารณะ และ ทางสาธารณะ ทางกระบือ ที่เป็นที่ดินสาธารณประโยชน์  อันเป็นสมบัติของแผ่นดิน ที่ประชาชนใช้ร่วมกัน จึงอยากให้เจ้าที่หน้าที่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้ามาดำเนินการในการรักษาผลประโยชน์ของแผ่นดินนี้ไว้  จึงได้เกิดการทวงถามทั้งสำนักงานที่ดินจังหวัดพระนครศรีอยุธยา อำเภอ และ อบต.สวนพริก หลายครั้ง ล่าสุดได้เข้าไปทวงถามกับสำนักงานที่ดินจังหวัดพระนครศรีอยุธยา จึงได้เกิดการนัด อบต.สวนพริก อำเภอพระนครศรีอยุธยา ชาวบ้านข้างเคียง  และวัดป้อมรามัญ เพื่อทำการยืนชี้แนวในการรังวัดสอบเขตตามคำร้องขอ

 

 

โดยเมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2563 ที่ผ่านมา นายชัยวัฒน์ อาจชะนะ นายช่างรังวัดสำนักงานที่ดินจังหวัดพระนครศรีอยุธยา พร้อมด้วย จสอ.ประดิษฐ์  ขันธมาลา รอง นายก อบต.สวนพริก นายช่าง อบต.สวนพริก   นางสุดาทิพย์   พินิจจันทร์ ทนายความตัวแทนวัดป้อมรามัญ เจ้าหน้าที่ รพ.สต.สวนพริก  ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 4 ต.สวนพริก และ ชาวบ้านข้างเคียง ได้ร่วมกันนำชี้ตรวจสอบแนวเขตของวัด ลำราง และทางสาธารณะประโยชน์   โดยชาวบ้านตัวแทนของวัดยืนยันว่า อนามัย หรือ โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลสวนพริก (รพ.สต.) ในปัจจุบัน อยู่ในพื้นที่วัด ซึ่งมาปรากฏหลักฐานตามหนังสือบันทึกไว้เมื่อ เดือนมีนาคม 2498 เป็นวัดที่ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมามาแล้ว พ.ศ.2527 มีภิกษุจำพรรษา จำนวน 9 รูป ปี2528 มีภิกษุจำพรรษาอยู่ 10 รูป ปี พ.ศ.2529 มีภิกษุจำพรรษาอยู่จำนวน 12 รูป สามเณร 2 รูป ใบตราตั้งเจ้าอาวาสเลขที่ 5/2530 ใบสุทธิเลขที่ 32/2523 พร้อมทั้งระบุข้อความด้านล่างอย่างชัดเจนว่า เกี่ยวกับการศึกษาของวัดนี้ มีโรงเรียน (ปัจจุบันเป็นศาลาปฏิบัติธรรม) พร้อมทั้งอนามัยของทางราชการตั้งอยู่ในวัดนี้ด้วย จึงได้เชื่อมั่นว่าอนามัยอยู่ในวัด คลองลำรางทางสาธารณะอยู่รอบวัดถัดจากอนามัย  แต่ทางชาวบ้านที่อยู่ใกล้เคียงวัดแย้งว่าอนามัยมีการสร้างการย้ายหลายรอบ แล้วบอกว่า อนามัยอยู่ในที่ลำราง และ ทางสาธารณะประโยชน์รวมถึง ลำราง กลายสภาพจนมองแทบจะไม่รู้ว่าที่สาธารณะอยู่ตรงไหน ไม่สามารถนำชี้ได้ จึงต้องอ้างหลักฐานตามแผนที่ เพื่อชี้ให้ชัดอีกทีว่า ตรงไหนเป็นลำรางทางสาธารณะ