วันนี้ (27 พ.ค. 63) นางสุพรรณี บุญตั๊ง โชเฟอร์สาววัย 55 ปี ขับรถตู้โดยสารสายเอเชีย เส้นทางสงขลา-พัทลุง พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส จากพิษ COVID-19 นำรถตู้โดยสาร สายสงขลา-พัทลุง มาจอดใต้ร่มไม้ ตรงข้ามหน้าสถานีขนส่งผู้โดยสารจังหวัดสงขลา ที่สะดุดตารถที่ผ่านไปผ่านมามองเห็นข้อความด้านข้างรถ ที่เป็นป้ายไวนิลสีดำ เขียนตัวสีแดง ล้อมสีขาวเป็นจุดเด่น มีข้อความ "รับฝากของ" ตัวโต ๆ สงขลา-พัทลุง แถมมีเบอร์โทรศัพท์ 2 เบอร์สำหรับให้ลูกค้าติดต่อได้สะดวก

เนื่องจากผู้ที่ขับรถผ่านเส้นทางนี้ และเห็นป้ายติดอยู่ข้างรถตู้โดยสารที่จอดอยู่ และเบอร์โทรศัพท์ 2 เบอร์สำหรับติดต่อ ซึ่งเป็นช่องทางให้มีลูกค้านำสิ่งของมาฝากส่งไปจังหวัดพัทลุงได้ ซึ่งเป็นแนวคิดที่พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส สร้างรายได้เลี้ยงครอบครัว ในช่วงวิกฤต COVID-19 ที่รถต้องหยุดวิ่งมาเป็นแรมเดือน ดีกว่าให้รถจอดอยู่ที่บ้านเฉย ๆ โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ในแต่ละวันมีรายได้จากการรับฝากของ สามารถเลี้ยงครอบครัวได้ หลังหักค่าน้ำมันหักค่าฝากของแล้ว ยังพอมีเงินมาใช้จ่ายในครอบครัวได้อีก พอประทังชีวิตไปวัน ๆ หนึ่ง

โชเฟอร์สาว วัย 55 ปี ยังเปิดเผยอีกว่า ทุกวันในช่วงเวลา 10.00 น. ก็จะแวะไปฝากท้องมื้อเที่ยวที่โรงทานวัดไทรงาม เพื่อไปรับข้าวกล่องอย่างดีมารับประทานทุกวัน เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย เนื่องจากทางวัดเปิดโรงทานทำข้าวกล่องแจกจ่ายประชาชนในมื้อเที่ยงทุกวัน ยอมรับว่าในช่วงนี้เป็นช่วงวิกฤตจริง ๆ ใช้วัดเป็นที่พึ่งทุกวัน เป็นการประหยัดลดค่าใช้จ่าย อีกทางหนึ่งด้วย

นางสุพรรณี บุญตั๊ง โชเฟอร์รถตู้โดยสารสงขลา-พัทลุง วิ่งสายเอเชีย กล่าวว่า ตอนนี้รถตู้โดยสารถูกสั่งหยุดวิ่งชั่วคราว เนื่องจากผู้ว่าราชการจังหวัดสั่งการให้ระงับรถสาธารณะที่วิ่งรับ-ส่งผู้โดยสารต่างจังหวัด งดวิ่งบริการชั่วคราว แต่เนื่องจากรถคันนี้ต้องมีค่าใช้จ่ายในการผ่อนรถ และเลี้ยงดูครอบครัว ก็เลยพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ถอดเบาะหลังออกเสียครึ่งหนึ่ง เพื่อมานั่งรอรับของฝาก หลังจากที่หยุดวิ่งไป ก็จะมีผู้โดยสารเดิม ๆ ที่จะฝากของไปให้ลูก ให้ครอบครัวที่ใช้จ่ายกับข้าว หรือผลไม้ เมื่อนำของมาแล้วไม่มีรถที่จะไปส่งของ เราก็เลยใช้เวลาว่างหลังจากที่เราหยุดรถมาคิดดูว่า ถ้าเราบริการให้ลูกค้าได้รับความสะดวกโดยรับฝากของ สำหรับรายได้แต่ละวันบางวันก็มี บางวันก็ไม่มี แล้วก็นั่งเล่นบ้างอะไรบ้าง ถ้ามีสักชิ้นสองชิ้นก็จะพาไปฝากต่อที่ บขส.หาดใหญ่

แต่ถ้ามีประมาณ 4-5 ชิ้น ก็จะขอหนังสือเส้นทาง เพื่อนำสิ่งของไปส่งถึงพัทลุง แล้วก็ตีกลับรถเปล่าไม่มีผู้โดยสาร ทำแบบนี้มาประมาณ 2-3 อาทิตย์แล้ว ดีกว่านั่งรออยู่กับบ้าน เครียด ก็เลยต้องหาโอกาสมาพบปะกับเพื่อนฝูง กับผู้ใช้บริการ เป็นการบรรเทาในวันนั้น ๆ เมื่อหักค่าของฝาก ค่าน้ำมันแล้ว เหลือค่าใช้จ่ายในครัวเรือนนิดหน่อย และค่าข้าวในแต่ละวันเพื่อความอยู่รอด ในยุค COVID-19